Σχολικός εκφοβισμός



Σήμερα η τάξη μας βρέθηκε στην πολύ ευχάριστη θέση να παρουσιάσει σε όλο το σχολείο μια εκδήλωση αφιερωμένη στην παγκόσμια ημέρα κατά της σχολικής βίας, που γιορτάζεται στις 6 Μαρτίου.
Το όλο εγχείρημα οργανώθηκε  από μια ομάδα πέντε παιδιών : Τη Γεωργία Δοντά, την Αντιγόνη Αλαΐσκα, τη Λίνα Κάκκου, τον Γρηγόρη Κεμπισλόγλου και τον Αντώνη Καραβά.
Τα παιδιά αυτά συνεργάστηκαν και έδωσαν αρμοδιότητες και στους υπόλοιπους συμμαθητές τους οργανώνοντάς τους  σε  τέσσερις ομάδες .
Μια θεατρική ομάδα, μια ποιητική ομάδα, μια εικαστική (ζωγραφική) ομάδα και μια ομάδα αναζήτησης πληροφοριών.
Επίσης, όλα τα παιδιά συμμετείχαν  στο τραγούδι "Το πρώτο τρένο" του Μόνιμου Κάτοικου.(κλικ εδώ)
Οι ομάδες παρουσίασαν τις εργασίες τους και τις δημιουργίες τους, αφήνοντάς μας έκπληκτους με την όρεξη, τη διάθεση, την πρωτοτυπία, τη φαντασία και την ωριμότητα που αντιμετώπισαν το όλο θέμα.
Πέρα λοιπόν από τα παιδιά της οργανωτικής ομάδας συμμετείχαν οι: Ιωάννα Γιαννίκου, η Μαίρη Δαμαλά, ο Αντώνης Δαρζέντας, ο Μάριος Δημόπουλος, ο Μάνος Δημόπουλος, η Μαρία Τσαγκάρη, η Φαίη Καντσού, ο Νίκος Βάλλας, η Ειρήνη Κάκωφ, η Σταματίνα Καραβοπούλου, η Μαρία Δέσποινα Κορκίδη, ο Γιάννης Καλαφάτης, ο Κωστής Σαμλής, η Ιωάννα Καραγιάννη, ο Γιάννης Καραντζής, ο Αντώνης Σιφνάκης, η Έφη Μιλτιάδου, ο Βαγγέλης Καζαντζίδης, ο Μιχάλης Ζουμής και ο Ραφαήλ Βαζαίος.
Μάλιστα ο Ραφαήλ μας συγκίνησε όλους καθώς ήρθε για να συμμετάσχει στην παράσταση, παρόλο που τις δυο  προηγούμενες μέρες ήταν στο νοσοκομείο με σπασμένο το χέρι του...!
Από την αρχή της σχολικής μέρας μέχρι το σχόλασμα τα παιδιά έδιναν συνέχεια παραστάσεις στην αίθουσά μας ,που είχε δημιουργηθεί κατάλληλα έτσι ώστε να χωράει τους μικρούς μας θεατές.
Συνολικά δεκαπέντε τμήματα πέρασαν από την τάξη μας και δόθηκαν έξι  συνεχόμενες παραστάσεις!
Νομίζω όμως, πως τα συγχαρητήρια και οι έπαινοι που ακούστηκαν από τα παιδιά-θεατές και τους δασκάλους τους ήταν η καλύτερη ανταμοιβή  για την όλη τους προσπάθεια και την κούραση που ήρθε στο τέλος.
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ σαν δάσκαλός του τμήματος  ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά βλέποντας την όλη τους προσπάθεια και τον τρόπο με τον οποίο δούλεψαν για να περάσουν τα σημαντικά μηνύματα αυτής της εκδήλωσης.
Συγχαρητήρια  λοιπόν, σε όλους σας!
Μας κάνατε  υπερήφανους!


Σημείωση : Η φωτογραφία δεν είναι καλή ,αλλά καλύτερες  φωτογραφίες και Βίντεο πιστεύω να έχουμε από Δευτέρα.


Λέμε "ΟΧΙ" στον εκφοβισμό! Έως ΕΔΩ! Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας κάνει κακό! (Αντιγόνη, ευχαριστούμε που μας το έστειλες!)

1 σχόλιο:

Λίνα είπε...

ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΤΡΈΝΟ LYRIC

Μόνιμος κάτοικος

Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!


Γυρναω σε τοπους,με ανθρωπους καλοπροαιρετους
και ανθρωπους με κακους τροπους.
Ολοι ποικιλουν μα,ολοι ιδιοι τεινουν να γινουν
και ας μην το εχουν στο μυαλο τους.
Παντα ολοι βαζουν τον εαυτο τους πανω απ'ολα και ολους.
Και 'γω μια απο τα ιδια και χειροτερος,για ποιον να μιλησω
μες την βαβουρα σε σκεφτομαι και κανω την σκεψη νησο.
Για να ακουμπησω λιγο,να σταθω στον ισκιο να τονισω
οτι καθε τι στον καιρο του,διοτι βιαζονται να μεγαλωσουν ολοι
και χανουν την νιωτη γρηγορα,αναμφιβολα κατα καιρουν και ανα διαστηματα
περναμε κυμματα και ζορια,ναι!
Χαμογελα μου,ετσι θελω να αρχισει η μερα μου,
περασα δυσκολα,στα ποδια μου στεκομαι και δεν λυγισα.
Τα αφησα πισω μου και δεν κοιταξα και φευγω παω μπροστα,παω ψηλα!


Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!
Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!


Ακομα και αν μεγαλωσα και αλλαξα ημερες,τα χρονια κυλαν σαν θαλασσα
και φευγουν.
Παντα εδω περα με εχουν,γιατι γυρω μου τρεχουν αναρωτιεμαι
εχω τοσα να ρωτησω,ειμαι μικρος και δεν γνωριζω.
Στο νου μου διαφορα,αλλα σημαντικα και αλλα διαφορα,αλλα κρατησα,αλλα τ'αφησα,αλλα ο νους μου
μπαλα τρεχει σε μερη αλλα.
Παντα το βλεμα στον ουρανο για να πεταξω ,πιο ψηλα απ'τα αστρα για να φτασω,πιο ψηλα απο δαυτα,θελει κοπο
και προσπαθεια!
Μουτζουρες στις σελιδες,στα τετραδια,στα βιβλια και στην τσαντα μου
αυτα με μεγαλωσανε γιαυτο μεχρι σημερα τα φυλαω στην ντουλαπα μου!


Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!
Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!
Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!(μα γιατι;)
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!(δεν θα μου πεις που;)
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!
Φυγαμε,που θα παμε; Δεν μπορω να σου πω!(μα γιατι;)
Παρε το πρωτο τρενο και ελα!(δεν θα μου πεις που;)
Δεν με νοιαζει το μερος,αρκει να εισαι εδω!